گذری بر زندگی سخت خبرنگاران ؛ خدمتی عاشقانه در مسیری سخت با آینده ای نامعلوم

مقدمه : واژه خبرنگار تقریبا برای همه آشنا است. اما شغل خبرنگاری واقعیت تلخی است در کشورمان. این شغل تا حدودی در مرکز کشور تعریف شده اما در دیگر استان ها و کلان شهرها از این خبرها نیست .تلاشگران این جبهه فرهنگی همواره برای انعکاس مشکلات مردم و پوشش اخبار مختلف ملی و بین المللی حتی ثانیه ها را از دست نمی‌دهند و گرما وسرما وطوفان و سیلاب و زلزله و آتشفشان ورودخانه.. برای آنها معنا نمی‌دهد.

در مسیر خبررسانی و آگاهی سازی آحاد مختلف جامعه هیچگاه صحنه را خالی نمی‌کنند و مجال به دشمن نمی‌دهند. حتی در روز خبرنگار که مختص این اقشار است باز هم استراحت به چشم نمی‌بینند.

گویا هیچ کس دشواری ها و مشقت های این شغل پرمخاطره را نمی‌داند یا نمی‌خواهد بداند و یا بشنود. اما امروز که روز خبرنگار است عینک خوش بینی مان را کمی تغییر بدهیم و سری به سختی های حرفه خبرنگاری در جنوب کشور بزنیم.

کار خبرنگاران خوزستانی از اردیبهشت تا شهریور ماه یعنی پنج ماه در سال همانند استان هایی چون تهران، اصفهان، شیراز، همدا ن، تبریز، خراسان و… نیست و به قول خودمانی یعنی کار در شرایط جهنمی.

برای خبرنگاران جنوبی صبح یا عصر برای شرکت در جلسات خبری فرق نمی‌کند چون دمای هوا بالای ۵۰ درجه است و نفس گیر ! نور آفتاب مانند شلاقی بر سر و صورت ضربه می‌زند. در چنین شرایطی خبرنگاران حتی اگر مسیر ده دقیقه ای را پیاده بروند تا فقط از ماشین به اداره مورد نظر برسند عرق از سر و رویشان جاری می‌شود و نفس شان وا می‌ماند و رنگ و ورویشان آتشی، تازه اگر همه صاحب ماشین باشندکه نیستند !. نعمت گردوخاک هم در همه فصول سال مهمان خوزستانی ها است و این روشنگران جبهه فرهنگی به مراکز درمانی رفته تا از کم وکیف رسیدگی مراکز درمانی به بیماران تنفسی برای مردم بنویسند .چراکه رسالت خبررسانی را یک تکلیف می‌دانند و اگر عشق آنها به این حرفه نبود، هوای گرم وگرد وخاک که هیچ حتی از دود و آتش هم گذر می‌کردند.

از شجاعتشان برایتان بگویم همین بس که درحادثه تلخ تروریستی به رژه نظامی در اهواز که شهریورماه ۱۳۹۷ رخ داد عکاسانی داشتیم که جانشان را کف دستشان گذاشتند و نه تنها میدان را ترک نکردند بلکه رسالت شان برای انجام حرفه عکاسی به خوبی انجام دادند و از این آزمون سخت هم موفق بیرون آمدند.

از این باب خبرنگاران خوزستانی تافته جدا بافته هستند و مایه افتخارند و وزارت ارشاد باید به آنها توجه ویژه کند.

اما واقعیت جور دیگری است و در عمل، نه تنها هیچ امتیازی بر پایتخت نشینان و خبرنگاران دیگر استان های با آب وهوای خوب و معتدل ندارند بلکه برخی حتی از تسهیلات رفاهی و یارانه های به حق خود هم برخوردار نشده اند.

خبرنگاران طی سال با معضل فیلترینگ مواجه هستند که غیر از هزینه های گزاف برای خرید این برنامه ها و به هم ریختن اعصاب شان( بخاطر اینکه بعد از مدتی سرورهای مدیریتی این فیلتر شکن ها منقضی می‌شوند)برای انتشار یا ارسال اخبار، حتی برای اتصال اینترنت پیام رسان های داخلی هم باید ساعت ها پشت میز بنشینند تا بتوانند مطالب را در رسانه به موقع انتشار دهند و در این بین استرس زیادی متحمل می‌شوند اما از وقت و استراحت و زندگی شان کم می‌کنند تا رسالت شان را درست و به موقع انجام می‌دهند.

روی دیگر سکه همین خبرنگارها هستند که بنا به شرایط کاری برخی مجبورند پروسه طولانی را برای عضویت سالانه سامانه وزارت ارشاد ( شاید چندان تسهیلاتی هم از این عضویت دریافت نکنند) بگذرانند و این روند باعث شود از عضویت هم پشیمان شوند .باز هم از سختی های استفاده از خدمات سامانه جامع رسانه های کشور برای خبرنگاران خوزستانی برایتان بگویم !؟ گاه یک مدیر مسئول بیش از دو سال برای اخذ یک مجوز رسانه معطل مانده و درنهایت پرونده مختومه یا با رای مخالفت هیات نظارت مطبوعات مواجه شده است ؛ یا بیش از سه سال از تعهدش برای دریافت یارانه کاغذ گذشته اما دریغ از دریافت حتی یک ورق کاغذ ! وقتی با تلفن های مرکز تماس می‌گیرد تلفن ها بوق آزاد می‌خورد و کسی پاسخگو نیست و یا برعکس بطور مداوم تلفن ها بوق اشغال می‌زنند و راهی نیست جز اینکه بی خیال شود ! البته دیگر این روال کار برای ما خوزستانی ها عادی شده.

به قول برخی دوستان ” ما پوست کلفت شده ایم ” !جالب اینجاست وقتی مسئولان مربوطه هم به مراکز استان ها سفر می‌کنند و جلسات برگزار می‌شود باز فقط شنونده هستند و دردی از دردهای خبرنگاران و صاحبان رسانه های مجازی و نوشتاری را حل نمی‌کنند ! و تاسف اینکه ادارات فرهنگ وارشاد اسلامی استان ها اگر اختیارات داشتند شاید خبرنگاران استان ها اینگونه در حق شان جفا نمی‌شد و برخی از مشکلات شان در همین استان حل می‌شد ! سرتان را درد نیاورم.

روز خبرنگار است و کمی هم دلمان خوش باشد به همین نامی که برای این روز انتخاب کردند.

خبرنگاری که متعهد و با اخلاق است و به شغلش علاقه دارد نه تنها بی مهری های مسئولان را نادیده می‌گیرد بلکه درگرمای بالای ۵۰ درجه دست از کار نمی‌کشد و پای تعهدش می‌ماند برای خدمت به نظام و مردم میهن اسلامی واین خود مایه افتخار است.

به هر روی روز خبرنگار هم یکی از روزهای خداست .تنها تفاوتش این است که خبرنگاران شاید لبخندی برلبانشان بیاید و استرس واضطراب دیگر روزهای سال را برای تولید محتواو ارسال خبر نداشته باشد.

روزی است که خبرنگاران دیداری تازه می‌کنند و اگر حوصله شان شود گپی با پیشکسوتان و فعالان رسانه های مختلف می‌زنند و گاهی هم بی حوصله اند و لحظه شماری می‌کنند این روز سریع بگذرد و منتی بر دوش شان نباشد !