یادداشت: "از آتش‌بس تا اقتدار؛ چرخش راهبردی ایران در مواجهه با اسرائیل"

در پی تشدید درگیری‌های اخیر بین ایران و اسرائیل، آتش‌بس فعلی نه تنها به کاهش تنش‌ها منجر شد، بلکه به وضوح برتری راهبردی ایران را در معادلات امنیتی خاورمیانه به نمایش گذاشت. این توافق، که با واسطه‌گری برخی قدرت‌های منطقه‌ای و بین‌المللی حاصل شد، در واقع پیروزی دیپلماتیک و نظامی ایران محسوب می‌شود؛ چرا که تهران توانست ضمن حفظ مواضع اصولی خود، اسرائیل را وادار به پذیرش شرایطی کند که پیش‌تر غیرقابل تصور بود. 

قدرت بازدارندگی ایران: 

هسته اصلی این برتری، به توان بازدارندگی بی‌سابقه ایران بازمی‌گردد. برنامه موشکی پیشرفته، شبکه پهپادی و همکاری‌های استراتژیک با محور مقاومت (حزب‌الله، انصارالله یمن و گروه‌های فلسطینی) باعث شده است که هرگونه اقدام تهاجمی اسرائیل با پاسخی ویرانگر و سریع مواجه شود. حمله موشکی ایران به پایگاه‌های اسرائیل در پی ترور شهیدان سپاه، نمونه بارزی از این ظرفیت بود که نه تنها امنیت سرزمینی اسرائیل را به چالش کشید، بلکه هزینه‌های سنگینی بر اقتصاد و روحیه نظامی آن تحمیل کرد. 

  دیپلماسی فعال و هوشمندانه:

در کنار ابزارهای نظامی، ایران با بهره‌گیری از دیپلماسی چندجانبه، اسرائیل را در عرصه بین‌المللی تحت فشار قرار داده است. با استفاده از سازمان ملل، جنبش عدم تعهد و همکاری با قدرت‌های ناقض هژمونی غرب (مانند روسیه و چین)، ایران موفق شده تصویری از اسرائیل به عنوان عامل اصلی بی‌ثباتی منطقه ترسیم کند. این در حالی است که طرح‌های صلح ایران مبتنی بر حقوق فلسطینیان، در مجامع جهانی با استقبال فزاینده‌ای مواجه شده است.

  ضعف‌های ساختاری اسرائیل:

اسرائیل، علیرغم برخورداری از حمایت بی‌قیدوشرط آمریکا و اروپا، با چالش‌های عمیقی در مواجهه با ایران روبه‌روست. وابستگی شدید به سامانه‌های دفاع موشکی (مانند گنبد آهنین)، آسیب‌پذیری اقتصادی در برابر جنگ فرسایشی و ناتوانی در مقابله با جنگ نامتقارن، نشان‌دهنده محدودیت‌های راهبردی این رژیم است. آمارهای منتشرشده از خسارات سنگین حملات اخیر ایران به پایگاه‌های نظامی و اقتصادی اسرائیل، گواه روشنی بر این ناکارآمدی است.

  نقش محور مقاومت:

برتری ایران تنها به توانمندی‌های داخلی محدود نمی‌شود؛ بلکه هماهنگی بی‌نظیر با محور مقاومت، عامل تعیین‌کننده دیگری در این معادله است. عملیات‌های همزمان حزب‌الله از شمال و انصارالله از جنوب، اسرائیل را در یک محاصره امنیتی قرار داده است. این استراتژی، که از آن به «دفاع چندلایه» یاد می‌شود، امکان هرگونه اقدام یکجانبه اسرائیل را سلب کرده است. 

واکنش جامعه بین‌الملل:

واکنش جامعه جهانی به آتش‌بس اخیر نیز حاوی نکات قابل تأملی است. در حالی که غرب به صورت صوری از اسرائیل حمایت کرد، بسیاری از کشورهای منطقه و حتی متحدان سنتی آمریکا، عملاً موضعی محتاطانه در پیش گرفتند. این نشان‌دهنده افول نفوذ اسرائیل و رشد روزافزون جایگاه ایران به عنوان بازیگری تعیین‌کننده در خاورمیانه است.   

آینده توازن قوا: 

تحلیلگران بر این باورند که آتش‌بس کنونی، آغازگر فصلی جدید در روابط منطقه‌ای خواهد بود. با تثبیت برتری موشکی ایران، تقویت همپیمانان منطقه‌ای و پیشرفت‌های هسته‌ای (تحت چارچوب برجام)، اسرائیل به طور فزاینده‌ای به سمت انزوا سوق داده خواهد شد. هرگونه اقدام آینده تل‌آویو نیز با پاسخ قاطع‌تری از سوی تهران و متحدانش مواجه خواهد شد. 

  نتیجه‌گیری:

  در مجموع، آتش‌بس اخیر نه تنها توقف موقت درگیری‌ها، بلکه نقطه عطفی در تأیید هژمونی منطقه‌ای ایران محسوب می‌شود. ایران با ترکیب هوشمندانه قدرت سخت (نظامی) و نرم (دیپلماتیک)، نه تنها امنیت ملی خود را تضمین کرده، بلکه اسرائیل را مجبور به تعدیل رفتارهای تجاوزکارانه نموده است. این روند، آینده خاورمیانه را بیش از پیش تحت تأثیر محور مقاومت قرار خواهد داد.

#اعظم_صمدزاده

#پایگاه_خبری_ایران_ما

#اخبار_مهم_خوزستان

#وعده_صادق_۳

#وعده_صادق

#برای_ایران

#وطنم_ایران

#مرگ_بر_اسرائیل

#انتقام_ملی

#انتقام_سخت

#ایران_جان